Aŭtuna fantazio

Li staris sur la balkono de unu el domoj de la urbo, kovrita per malnova bruna litkovrilo, fumis, provante venki la dormemon. Li laciĝis kaj ne vidis, kiel ĝoje reeĥis al lia apero aŭtuno mem, duondormanta suno, strataj lampoj, kiel fumo de cigaredo ronddancis ĉirkaŭ li kaj foriris en la fabelan antaŭvesperan ĉielon. Kiu li estis kaj kial tiel ĝojis pri li la urbo, mondo, vespero - scias, verŝajne nur aŭtuno mem. Kaj eble iu ankoraŭ.